Oef, het is nog vroeg, 5 uur in de morgen..donker en koud…zal ik eruit gaan of nog blijven liggen?
Maar ik weet nog wel hoe fijn het was om de 1 ste paasdag op de Oase te vieren als het nog donker is.
Kom op, zeg ik tegen mezelf, ga eruit en ga op pad.
Aangekomen bij de Oase word ik verwarmd door de aanblik van een “verlicht” pad.
Hoe symbolisch en hóe welkom voel ik me,nu al die kaarsen in een wit licht-lint mij de weg wijzen naar de zitplaatsen… Blij met mijn warme dekentje, het kaarsje in de ene hand en het gezangblaadje in de andere hand.
Hoe mooi dat we de vlammetjes aan elkaar doorgeven om de kaarsjes te laten branden.
Al die waxinekaarsjes samen geven een gevoel van intimiteit,van SAMEN-ZIJN en licht in de duisternis brengen.
De gebeden in het hollands en dan weer in het duits, ook de liederen worden in beide talen gezongen, broederschap dat past bij het hele paasgebeuren.
Het opstaan van Jezus uit de dood….én zijn opstanding houdt een belofte in voor de toekomst.
De kakofonie van vogelgeluiden is overweldigend, ze bevestigen als het ware de zuiverheid van de belofte….
Na afloop zien we nog iets schitterends verder op de weg, over de rand van de weilanden verschijnt een klein streepje knaloranje ochtendzon, aarzelend in al zijn volle glorie…rijst hij als een soort weder- opstanding, dwars door de mist die als een zachte sluier over de weilanden ligt…
GODDELIJK….een ochtendgroet van het heelal en ik voel diepe dankbare ontroering op dit moment….
warme groet, Annelies Bakker
De wederopstanding van Christus bewijst dat God vergevingsgezind is. Nadat Jezus gestraft was, wordt hij toch weer tot leven gewekt. En het is volgens Christenen het ultieme teken dat God met dit wonder de dood overwon.