Opvallend hoe snel en soepel mensen van allerlei soort hun weg wisten vinden naar de kerkelijke tuin.

Wij zien zo nog voor ons de beroemde bisschop van Glane in vol ornaat. Hollend achter de kruiwagen met fruitboom om te planten.

Huisgenotes van zuster Castissima zagen een begeleide verkenningstocht helemaal zitten. Niks auto. Op de fiets. Genoeglijk keuvelend werden ze verrast door de eerste indrukken. O wat mooi. Kijk eens hier kijk eens daar. Harten bloeiden open. Volle aandacht kreeg de schommel. Op fluistertoon werd ons toevertrouwd: Wij komen terug. In alle vroegte. Met makkelijker kleren aan.

Of dat groepje Duitse Syrisch-Orthodoxe mannen op gepaste afstand. Ongelooflijk maar waar. Hun vrouwen aan het koffieschenken. Aangezien de dames het ijs allang hadden gebroken kwamen ook zij, schoorvoetend, aarzelend, maar toch …

Oecumene, beste mensen, moet je nooit willen overlaten aan officiële instanties. 

Cor Lem.

15 jaar Oase

Hallo.

Hier even een bijdrage over 15 jaar Oase.

Zo lang de Oase bestaat, heb ik er veel mensen uit vroegere tijden ontmoet. Mensen met wie ik vroeger de lagere school heb bezocht en mensen met wie ik vroeger  het college  heb bezocht. We hebben waardevolle informaties uitgewisseld  o.a. wat betreft pensioenen en uit vroegere tijden over school. Het was altijd heel leuk om te horen wat er van de mensen van vroeger geworden is. Helaas ging het ook over mensen die niet meer onder ons zijn.

Zo  blijft de Oase altijd een ontmoetingsplaats voor iedereen die zich niet isoleren wil.

Kleine bijdrage van Arnoldus.